Poor Africa?
Blijf op de hoogte en volg Jorim en Bernadine
26 Maart 2014 | Swaziland, Manzini
Sinds vorige week zijn we alweer behoorlijk opgeschoten, en hebben ook van de natuur van Swaziland kunnen genieten.
Zoals we vorige week hadden verteld zijn we voorgesteld aan de 'induna'(voorman) van het Malindza gebied, vervolgens aan de community en daarna aan de chief. Dit proces doorlopen we ook in het iScigaweni gebied. Op donderdag zijn we langs de induna geweest, en er gaat dus ook een afspraak met de chief komen. De chief van iScigaweni is een prins, op zich wel speciaal, maar aangezien de koning 13 vrouwen heeften zijn vader er nog veel meer had, zijn we benieuwd hoeveel prinsen er in totaal zijn. Wie weet hebben we daar later wel antwoord op. We hebben ook met een leraar op de lokale high school gesproken, we gaan daar mogelijk lessen geven op het gebied van farming.
Het is alleen zo dat het werken in het iScigaweni gebied nog niet echt van de grond komt, het lokale team is klein en kwetsbaar, dus we houden vinger aan de pols maar we pushen niet teveel. Wellicht dat we juist in de laatste maand het meeste van onze tijd daar gaan besteden.
Donderdag avond kwam Musa Dlamini, het lokale parlementslid, bij ons langs om kennis te maken. Het gesprek was niet erg leuk, omdat hij letterlijk vertelde dat wat CAN doet in Malindza en iScigaweni niet genoeg is, training zonder middelen(zaden/hekwerk/etc) is niet wat de mensen volgens hem willen. Het viel ons rauw op ons dak want het klonk nogal ondankbaar, en is in onze ogen ook niet juist. We hebben met Cor Sieder(samen met zijn vrouw Elsa oprichter van CAN) nog diezelfde avond gebeld hierover. Cor zei dat het terugkerend gedrag in Afrika is, toch weer 'met het handje' bedelen om middelen. Dit terwijl Musa met het programma volmondig had ingestemd, wetende dat het (met goede redenen) zonder middelen gepaard gaat. Bernadine en ik denken dat hier ook gewoon een volksvertegenwoordiger aan het woord was, want Musa moet natuurlijk wel zijn kiezers tevreden houden, en een boodschap die geld en spullen oplevert is makkelijker te verkopen dan een boodschap die wijst op eigen verantwoordelijkheid.
Voor ons was het weer een wijze les, we zien hoe het ontwikkelingswerk in Afrika een averechts effect heeft. Men wordt hier passief, afhankelijk en praat de hele dag met excuses om problemen niet zelf aan te pakken. Wij in het Westen hebben ze zielig gemaakt, en nu moet een organisatie als CAN alle zeilen bijzetten om verantwoordelijkheid en eigenaarschap er weer in te krijgen. Dat gaat nog lang duren, maar het is goed werk. Misschien iets om volgende keer over na te denken wanneer je geld doneert, geven is goed en we hebben ondanks de crisis nog belachelijk veel geld en luxe, dus delen is heel belangrijk, maar denk na wat het effect van je gift is voordat je het tegenovergestelde in de hand werkt!
Sarah gaat als een malle, we zijn vrijdag langs twee scholen geweest in Malindza, een basisschool van de kerk van de Nazarener en de lokale high school van Malindza. Bij de Nazarener school hopen we binnenkort met lessen te kunnen beginnen, bij de high school zijn we gisteren al begonnen, met ongeveer 30 leerlingen. De leraar is helemaal opgeleid in Foundations for Farming, had zelfs nog tips die wij niet wisten (het gebruik van as en nat papier i.c.m. mest om de grond nog vruchtbaarder te maken), dus we konden gelijk ondersteunen en aanmoedigen, zonder eerst te hoeven overtuigen of lesgeven. Leuk is dat we nu elke week op dinsdagmiddag langs gaan komen om samen met de leerlingen te zien dat het werkt. Voor ons ook wel lekker om wat structuur te krijgen in de bezigheden, behalve dat het tijdstip( half drie 's middags) echt dramatisch is hier, maar zo is het rooster van de school nu eenmaal.
Zondag zijn we naar de kerk van de Nazarener geweest, een bijzonder leuke dienst met een goede preek en alles in het engels. Ook een Swazi ontmoet die drie kinderen in Nederland heeft wonen, waaronder 1 in Haarlem. Contactgegevens uitgewisseld, er is een kans dat we bezoek uit Swaziland in onze kerk hebben in september, wie weet:). Daarna zijn we naar de Ezulwini vallei geweest, de vallei tussen Manzini en de hoofdstad Mbabane, waar de koninklijke familie woont. Echt een prachtig gebied, schitterende natuur, dus we voelden ons echt toeristen. We zijn naar het nationale museum geweest van Swaziland, niet heel bijzonder, maar wel erg interessant omdat veel van de informatie best actueel is en ons dus weer meer inkijk geeft in het Swazi leven. Vooral de bijzondere trouwprocedures en de Zionistische kerk die heel groot is in Swaziland(christelijk geloof in combinatie met rituelen om in trance te komen, zorgwekkend als je het ons vraagt) hebben we goed leren kennen.
Gisteren een jongerenbijeenkomst in iScigaweni bijgewoond, we gaan mogelijk deze jongeren helpen om iets van een eigen business op te starten, Sarah heeft allerlei ideeën. Ww spraken met een jongen die diploma's heeft als lasser, loodgieter en elektricien, en ons vroeg wat hij moest doen om geld bij elkaar te krijgen om nog meer te leren. Typisch Afrikaans, veel te groot denken en daardoor passief worden. Want hij wilde wel graag, maar wist niet hoe. We hebben hem verteld (zoals we in de meeting ook zeiden) dat alles 'small, simple and slow' moet groeien. Dus eerst maar klein beginnen tegen een lager tarief omdat je jezelf moet bewijzen, dan kun je later wel sparen om verder opgeleid te worden. Eerst maar zorgen dat de mond op mond reclame van de grond komt en je kunt werken, dan maar voor de helft van de prijs, maar werken is goed, en ervaring en resultaten bieden wél garantie voor de toekomst. Hij leek het te begrijpen, we zien hem over 3 weken hopelijk weer, dus wie weet heeft hij onze raad ter harte genomen!
Dat was em weer, voor nieuwe foto's check: https://picasaweb.google.com/104828567335078969451/PoorAfrica?noredirect=1
Salagahle!
Jorim en Bernadine
-
26 Maart 2014 - 15:21
Lonneke:
Super om jullie verhalen te lezen! Nu maar hopen dat de Swazi's echts iets gaan veranderen door de inzet van organisaties als CAN. Succes de komende weken weer! -
26 Maart 2014 - 16:19
Nynke:
mooi te lezen dat dit is waar CAN voor staat en jullie je daarvoor inzetten. Ben benieuwd nr de loodgieter/electricien :) -
26 Maart 2014 - 18:27
Hanneke:
Wat een bijzonder verhaal weer. Heel mooi om jullie belevenissen te lezen. Wat ik zo vreemd vind is dat het leven zo primitief is maar dat er wel met internet kan worden gewerkt...
Er wordt veel van jullie geduld en aanpassingsvermogen gevraagd. Prachtig hoor om dit zo samen te mogen/kunnen doen. Gods zegen en nabijheid in alle dingen. groetjes Hanneke en ook van Michel -
26 Maart 2014 - 21:16
Salomé:
Wat blijft ontwikkelingswerk toch ingewikkeld...
Succes verder! -
27 Maart 2014 - 00:26
Leanne:
Erg mooi en bijzonder om jullie ervaringen te lezen. Blijf schrijven en ons rijke Europeanen op de feiten drukken maar blijf ook ook Afrikaners inzicht te laten krijgen in hun problematiek. Alleen dan zullen beide werelden elkaar kunnen vinden.. Het is misschien een klein speldenprikje maar super hoe jullie je inzetten! Ga vooral zo door, heel veel succes!! -
27 Maart 2014 - 10:38
Susanne:
Zet um op!! En hopelijk gaan jullie hun heel veel mooie gave dingen leren!
Dikke kus Susie -
28 Maart 2014 - 10:36
Paulieke:
Keep up the good work!
x -
30 Maart 2014 - 16:42
Jan En Beitske:
Stel dat de mensen daar niets leren (wat ik niet kan geloven, jullie kennende), jullie leren des te meer. Ha, ha.
Respect en complimenten, hoor!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley